Ilang Layo ang Pagitan – Dula

(pumasok ang bunsong anak sa pintuan)

(naka-upo sa sala ang panganay na anak at nagbabasa ng libro)

(nakita ng panganay ang bunso, at galit na sinalubong)

Pasigaw na galit na boses

Panganay na anak: Oh? Bakit ang taga mo na namang umuwi ha? Gabi-gabi ka nalang bang ganyan?

Bunsong anak: Ano baa ng paki-alam mo ha? Ate kalang hindi kita nanay at lalong-lalo na hindi kita tatay. Ang ingay-ingay mo!

Panganay na anak: at ikaw pa ang may ganang magalit? Di porket wala ditto sila mama at papa ay maaari mo na akong sagutin! Wala kang modo.

Ang bunsong anak ay nagikot ng mata

Bunsong anak: edi pau-wiin moa ng mga magulang natin!

(Umalis na padabog ang bunsong anak at pumasok sa kanyang silid)

Kalabog ng pintuan

Narrator: Narinig ng panganay ang malakas na pagsira ng pintuan ng kanyang kapatid.

Panganay na anak: hay, ano na ang gagawin ko? Sana ay umuwi na sila mama at papa galling abrod. Hindi ko na kaya.

(Sa silid ng bunsong anak)

Bunsong anak: (umiiyak) Hindi ko naman kaylangan ng pera nila, ang nais kulang ay umuwi na sila dahil ayaw kong kami lang dalawa ni ate. Bakit hindi nila iyon maintindihan?

Narrator: kinabukasan  ay pumasok na ang panganay at bunsong anak sa paaralan. At kinagabhan ay maagang umuwi ang panganay na anak at naabutan niyang may tumatawag sa kanilang telepono.

Tunog ng telepono

Sinagot ang tawag ng panganay na anak

Panganay na anak: Hello? Ma? Kumusta po?

Ina: anak? Kumusta na kayo riyan? Natanggap ninyo ba ang pinadala naming ng iyong ama?

Panganay na anak: ma, ok lang po kami dito sa bahay. At natanggap ko na po ang perang iyong pinadala. Maraming salamat po. Kayo po ba kumusta na kayo ni papa dyan?

Ina: ok lang naman kami dito anak. Medyo pagod sa araw-araw na trabaho. Oh siya nga pala? Kumusta na ang iyong kapatid? Miss na miss ko na kayo.

Panganay na anak: ok lang naman si Nissi Ma, pero napapadalas na po ang pag-uwi ni ng gabing-gabi na at sumasagot na po sa akin at palagig galit. Hindi ko na po maintindihan ang batang iyon,

(bumukas ang pinto at pumasok ang bunsong anak)

Panganay na anak: oh, nandyan ka na pala, kausap ko si mama.

Ina: Si nissi ba yan? Pa-usap naman ako, ang aking bunso.

Panganay na anak: gusto ka raw kausapin ni mama.

(inabot ang telepono)

Bunsong anak: ayaw kong kuma-usap ng mga taong naging dahilan kung bakit hindi maganda ang buhay ko.

(umalis ang bunsong anak at pagdabog na isinira ang pintuan ng kanyang silid.

Ina: ano ang nangyari anak? Bakit parang may nagdabog ng pintuan?

(malungkot na bosses)

Panganay na anak: Si Nissi poi yon Ma. Ayaw niya pong kuma-usap sa inyo. Galit po siya sa inyo ni papa, kaya ayon po padabog na pumunta sa kanyang silid.

Ina: pasensya na kayo aking mga anak, wala kami ng inyong papa sa piling ninyo. Gipit lang tayo kaya kinakailangan namin iyong gawin.

Panganay na anak: ano ka ba ma! Na-iintindihan naman po name iyon, na kailangan ninyong magtrabaho para sa aming mga kinabukasan. Wag po kayog mag-aalala kakausapin ko po si Nissi para sa inyu.

Ina: salamat anak ha? Sa pag-aalaga sa iyong nakbabatang kapatid at sa pagiging responsabling ate. Oh hala siya! Kailangan ko nang umalis dahil may trabaho pa ako. Mag-ingat kayo diyan, mahal naming kayo ng iyong ama.

Panganay na anak: sige ma, ingat rin po kayo, Mahal ko din po kayo.

(nagbaba ng telepono ang panganay na anak)

Narrator: Sa sumunod na araw, ay nagising na panganay na anak at naghanda pagpuntang  paaralan. Napansin niyang hindi pa lumabas ang kanyang bunsong kapatis kaya pinuntahan niya ito sa silid nito.

 (kumatok ang panganay na anak, ngunit walang sumagot)

(binuksan niya ang pinto at nakita ang kanyang kapatid na tulog at hindi pa naghahanda)

Galit na ginising niya ang kanyang kapatid

Panganay na anak: Nissi! Ano k aba? Alam mo bang umaga na? wala kabang plano sa buhay mo? Si papa at mama ay kayod ng kayod sa ibang bansa upang mabigyan tayo ng magandang buhay, pero anong ginagaa mo? Nagrerebelde kalang at napaka tamad.

(nagising ang bunsong anak dahil sa ingay ng boses ng kanyang kapatid)

(pagkatapos ay nagalit at pasigaw na sinagot ang kanyang ate)

Bunsong anak: walang pasok sa paaralan ngayon ate, alam mo ba yon? Walang pasok dahil Family Day! Syempre hindi ko yun alam dahil hindi ka naman nag tatanong at anong gusto mong gawin ko? Pumunta lang mag-isa don at pagtawanan dahil walang nanay at tatay? Ha? Sumagot ka!

(lumambot ang puso ng panganay na anak pagkakitang umi-iyak na ang kanyang kapatid)

Panganay na anak: Bakit hindi mo sinabi? Pwede naman tayong pumunta na tayong dalawa lang, pamilya pa naman rin tayo ah?

(umiiyak na rin ang panganay na anak)

Bunsong anak: hindi mo ako naiintindihan ate, miss na miss ko na sila mama at papa. Hindi ko kailangan ng kanilang pera ang akin ay nandito sila sa tabi natin at inaalagaan tayo katulad ng ibang pamilya na buo. Na-iintindihan ko naman na ginagawa nila iyon para sa atin ngunit aanhin ko ang pera kung wala naman akong nayayakap na nanay at nakikitang tata.

Panganay na anak: hindi lang ikaw ang umiiyak at nag-aasam na mayakap at Makita ang mga magulang natin Nissi, ako rin. Miss na miss ko na din sila ngunit intindihin mo  na nandito rin naman ako kaya kong maging nanay na yayakap sayo at tatay na nakikita mo. Tayo nalang dalawa ang kasangga dito sa mundo. Wala man sila mama at papa Nguni alam kong mahal na mahal nila tayo sapagkat hindi sila lalayo sa atin kung hindi lang din naman para sa atin. Na-iintindihan mo ba ako?

(malakas na napa-iyak ang bunsong anak)

(lumapit ang panganay na anak at niyakap ang bunsong anak)

Panganay na anak: Nandito lang ako Nissi. Mahal tayo ng  mga magulang natin ilang layo man pagitan natin sa isat-isa.